Οι γυναίκες της Γουμένισσας οργανώθηκαν σε συνεταιρισμό και προσφέρουν όλα τα" καλούδια" της περιοχής τους.Γλυκά κουταλιού (βερίκοκο, αγριόσυκο, πορτοκάλι, κάστανο, κεράσι, κολοκύθι, κυδώνι, λεμόνι, κ.α.), εδέσματα (τραχανάς, χυλοπίτες, κ.α.), μαρμελάδες (κεράσι, βερίκοκο, πορτοκάλι, ροδάκινο, αγριόσυκο, δαμάσκηνο, κ.α.), τσάι (τσάι του βουνού, φλαμούρι).
Μια πόλη του κρασιού κι ένα πανέμορφο βουνό είναι η καλύτερη «δικαιολογία» για εκδρομή. Μόλις 3 χλμ. μετά τη Γουμένισσα της υδάτινης αφθονίας και 1χλμ. πριν τη Γρίβα, που κατοικείται απ’ το 817 μ.Χ. άνοιξε τις πόρτες του το ξενοδοχείο “Παρυφές”.
Πολύ μακριά στον τόπο και στον χρόνο άρχισε η ενασχόληση της Οικογένειας Τάτση με το αμπέλι και το κρασί. Κατάγεται από το Άνω Βοδενό της Ανατολικής Ρωμυλίας, περιοχή από αιώνες αμπελουργική. Το 1924 οι πρόσφυγες παππούδες επέλεξαν ως τόπο εγκατάστασης της επίσης αμπελουργική Γουμένισσα.Η οικογένεια Τάτση απέκτησε αμπέλια στα ύψωματα Λιμπάσκεριτ, Γερακώνα, θέσεις ιδανικές για αμπελοκαλλιέργεια σε ασβεστολιθικά εδάφη που δεν αρδεύονται και τα δουλεύουν οικογενειακά, πρώτα ο παππούς, μετά ο γιος Χρήστος μαζί με τους γιους του, τον Περικλή και τον Στέργιο.
O "ΝΕΡΟΜΥΛΟΣ ΓΙΑΠΑΤΖΗ" είναι ένα αναπαλαιωμένο, παραδοσιακό μνημείο του 18αι. και βρίσκεται στη Γουμένισσα στο δρόμο προς το Δ.Δ. Γρίβας. Πρόκειται για τον νερόμυλο της οικογένειας Τραϊανού Γιαπατζή. Ο νερόμυλος χτίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα και λειτουργούσε έως το 1980. Ο νερόμυλος αποτελεί ένα παραδοσιακό μνημείο και είναι ο μόνος που διασώζεται από τους νερόμυλους που υπήρχαν στην περιοχή. Ο νερόμυλος αποκαταστάθηκε το 2008 από την τρίτη γενιά της οικογένειας Γιαπατζή και αξίζει να τον επισκεφτείτε.Οι εργασίες αποκατάστασης ξεκίνησαν το Μάρτιο του 2008 και ολοκληρώθηκαν τον Ιούλιο του 2008. Μπορούν να τον επισκέπτονται σχολειά αλλά και άνθρωποι που αγαπούν την παράδοση.
Την πρώτη Φεβρουάριου η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την μνήμη του Αγίου Τρύφωνα, που έχει καθιερωθεί μέσω της λαϊκής παράδοσης με την προστασία των αμπελουργών, κυρίως λόγω της ημερολογιακής σύμπτωσης της εορτής του με την περίοδο του κλαδέματος των αμπελιών, που αποτελεί σημαντική και ιδιαίτερα απαιτητική εργασία και καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα και ποσότητα της παραγωγής του.Το «Κουρμπάνι» είναι η αιματηρή θυσία ζώων προς τιμήν του Αγίου προκειμένου να ευλογήσει την ανάπτυξη και παραγωγή των αμπελιών. Το ζώο που θυσιάζεται, μαγειρεύεται και προσφέρεται στους πιστούς, αφού «διαβαστεί» από τον ιερέα. Στη συνέχεια ακολουθεί γλέντι με παραδοσιακά μουσικά και χορευτικά συγκροτήματα, συνοδευόμενο από άφθονο τοπικό κρασί και τσίπουρο. Το έθιμο διατηρείται μέχρι τις μέρες μας με διάφορες τελετουργικές παραλλαγές σε πολλά μέρη της Βόρειας Ελλάδας.
Σύνδεση χρήστη
Συνδεδεμένοι τώρα
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 49 επισκέπτες και κανένα μέλος
